جسارت...یقین....پرواز

......

من فکر می‌کنم

هرگز نبوده قلب ِ من
	این‌گونه
		گرم و سُرخ:

احساس می‌کنم
در بدترین دقایق ِ این شام ِ مرگ‌زای

چندین هزار چشمه‌ی ِ خورشید
	در دلم

می‌جوشد از یقین;
احساس می‌کنم
در هر کنار و گوشه‌ی ِ این شوره‌زار ِ یاءس

چندین هزار جنگل ِ شاداب
	ناگهان

                                    می‌روید از زمین.

آه ای یقین ِ گم‌شده، ای ماهی‌ی ِ گریز
در برکه‌های ِ آینه لغزیده تو به‌تو!

من آب‌گیر ِ صافی‌ام، اینک! به سِحر ِ عشق;
از برکه‌های ِ آینه راهی به من بجو!

من فکر می‌کنم

هرگز نبوده
	دست ِ من
		این سان بزرگ و شاد:

احساس می‌کنم

در چشم ِ من
	به آبشر ِ اشک ِ سُرخ‌گون

خورشید ِ بی‌غروب ِ سرودی کشد نفس;


احساس می‌کنم

در هر رگم
	به هر تپش ِ قلب ِ من
		کنون

بیدارباش ِ قافله‌ئی می‌زند جرس.

آمد شبی برهنه‌ام از در
	چو روح ِ آب

در سینه‌اش دو ماهی و در دستش آینه
گیسوی ِ خیس ِ او.. خزه‌بو، چون خزه به‌هم.

من بانگ برکشیدم از آستان ِ یاءس:
«ــ آه ای یقین ِ یافته، بازت نمی‌نهم!»

احمد شاملو

....................................

جسارت تغییر
جسارت تجربه
....
جسارت من ماندن.. اما ما شدن
جسارت عشق
..
دستم را بگیر.
پرواز می کنیم...