همه رفتنی نیستند!!
.....
بیماری رفتن بیماری است با علت ناشناخته.علم پزشکی هنوز نتوانسته است توضیحی برای چگونگی ابتلا به این بیماری پیدا کند.عده ای از پزشکان معتقدند این بیماری ریشه ی ژنتیکی دارد و بعضی دیگر میگویند که زمینه های این بیماری در کودکی ایجاد میشود.
یکی از علائم تشخیص کودکان مستعد به ابتلا این است که شما می بینید این کودکان در بازار. مراکز خرید.پارکها و خیابانها ناگهان دست مادر( بعضا شاید پدر) شان را رها میکنند و میروند! بله !میروند! اکثر این کودکان جای خاصی نمیروند گوشه ی دیوار می ایستند و به کسی که دنبالشان میگردد یواشکی نگاه می کنند! و بعد البته خودشان را نشان میدهند!
علائم واضحتر در سنین جوانی آشکار میشود که مشخصه ی بارز آن عدم ثبات یا به اصطلاح بند نشدن در جایی است! اصولا مبتلایان به این بیماری با هر چه از رفتن آنها جلوگیری کند مخالفند!
روانشناسان پیرو سبک فروید معتقدند که این رفتار یک رفتار جنسی است!و فرد بیمار یا بهتر است بگوییم ناخود آگاه فرد بیمار از اینکه یک دفعه همه چیز را رها کند و برود غریزه اش را ارضا میکند.
اما نظر رونکاوان مکتب یونگ چیز دیگری است. این گروه معتقدند بیماران با این کار در لحظه با صورت مثالی خود ارتباط برقرار میکنند و با پیروی از آرکی تایپ خود ـ ز کجا آمده ام..آمدنم بهر چه بود را ـ تداعی معنی میکنند!
در یک مطالعه ی جامع آماری : ۸۰ ٪این افراد مشاغل آزاد دارند.. (۳۵ سال کارمندی و بعد هم بازنشستگی را باید در مورد این افراد فراموش کرد)۶۰٪ این مبتلایان به کشورهای دیگر مهاجرت می کنند و هر ۳ سال یکبار هم کشور مهاجر پذیر خود را عوض میکنند.(حداکثر زمان تحمل سکون برای این افراد ۳ سال گزارش شده ) ۷۵٪ از بیماران هرگز ازدواج نمیکنند..(آمار درست طلاق در دست نیست!) .. بچه دار شدن؟؟ به هیچ وجه! قرض و وامهای طولانی مدت بانکی؟؟ ابدا!! در موارد شدید این بیماری افراد حتی از خریدن خانه خودداری میکنند و اجاره نشین هستند یا در موارد بسیار حاد در هتلها و متلها زندگی میکنند. لازم به ذکر است با این نحوه ی زندگی اکثر شان هرگز متمول و پولدار نمیشوند. ۵۵٪ اتوموبیل شخصی ندارند و تقریبا همگی بیش از چند مدرک دانشگاهی و غیر دانشگاهی دارند.. { یک نمونه ی گزارش شده بعد از اخذ مدرک نقاشی ..لیسانس ادبیات گرفت بعد فوق لیسانس بازرگانی و سپس دکتری هوا فضا.. و در زمان تهیه ی این گزارش برای ماساژ درمانی اقدام کرده بود!!}
این افراد دوستان و هم صحبتان خوبی هستند تا وقتی که به آنها نچسبیده باشید! همین که احساس کنند چیزی یا کسی بهشان چسبیده است.. مانند زمان کودکی شان! آرام آرام طوری که اصلا نخواهید فهمید دستتان را ول می کنند و می روند!
خوشبختانه این بیماری مسری نیست و با آب دهان و غیره هم منتقل نمیشود!
پزشکان بیماری رفتن را در دسته ی بیماریهای اتو ایمیون قرار داده اند.توضیح میدهم که در بیماری اتو ایمیون سیستم ایمنی بدن بر علیه خودش فعالیت می کند و این جور به نظر میرسد که در بیماری مورد نظر ما هم سیستم منطق اجتماعی فرد بر علیه ثبات و امنیت خودش عمل میکند! و در پزشکی امروز برای این دسته از بیماری ها جز سرکوب همان یک ذره سیستم ایمنی باقی مانده ! راه دیگری متاسفانه پیشنهاد نمیشود!
..............................................