.....
و ترانه هایی که بار دیگر خاطره میشوند..اینبار برای من و تو
و ما سایبونی از ترانه برای خواب ابریشم میسازیم...
و تو آن کوه بلند سر تا پا غرور میشوی..
و من ماه پیشونی توی قصه....
و ما که نمیدانیم خوابیم یا بیدار... بی پروا به مرز قصه های کهنه می تازیم..
و تمام آن شعرها به رنگ چشمهای تو میشوند.. بهترین رنگی که دیده ام رنگ زرد کهربایی..
و من برای تو که چراغ هر بهانه از تو روشن است میگویم که من و گنجشکها می میریم... تو اگه خونه نباشی..
و تنهایی مان را قسمت میکنیم.. میون سفره ی شب تو با من...
و دیگر بدنبال هیچ حرف و کلامی نیستیم.. که سکوتمان گفتن تمام حرفهاست..
و از مسافرهای عاشق سراغ مهربانی را می گیریم...
........................
ترانه ها .. ما و خاطره ها..
یکی میشویم..
و با هم عشق را زمزمه میکنیم